ADHD u dorosłych. Czy znacząco różni się od tego, które obserwujemy u dzieci?

ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej) wielu osobom kojarzy się przede wszystkim z problemami wieku dziecięcego. Biegający, nazbyt ruchliwy i pobudliwy chłopiec to klasyczny obraz ADHD, jaki mamy w swoich głowach. Jednak zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest znacznie bardziej skomplikowany. Dotyka również dziewczynek i kobiet, a przede wszystkim – zostaje na całe życie. Jak jednak wygląda ADHD u dorosłych? Poznaj jego najważniejsze cechy.

ADHD nie mija z wiekiem

Pierwsza i najważniejsza kwestia, o jakiej powinien pamiętać każdy rodzic, który wychowuje dziecko z zespołem nadpobudliwości ruchowej: ADHD nie mija wraz z wiekiem. Dorośli także mogą na nie cierpieć, choć ze względu na wypracowane mechanizmy funkcjonowania w społeczeństwie, będzie ono mniej zauważalne dla otoczenia. Nie oznacza to jednak, że sami pacjenci nie odczuwają jego skutków.

Co więcej, wielu współczesnych dorosłych nie zostało zdiagnozowanych w dzieciństwie. Mogą mieć jednak podstawy, by sądzić, że cierpieli na ADHD już wtedy. Jak je zatem rozpoznać? Na początek warto zastanowić się nad zagadnieniem: ADHD objawy u dorosłych.

Nieuwaga

Dorośli z ADHD nadal mają trudności z koncentracją i skupieniem uwagi, zwłaszcza gdy zadania są powtarzalne lub nudne. Nawet jeśli rozumieją zadanie i wiedzą, jak je wykonać, łatwo rozpraszają się pod wpływem bodźców zewnętrznych lub własnych myśli. Skutkuje to błędami wynikającymi z nieuwagi, niedokończonymi zadaniami i niezdolnością do zachowania organizacji.

Nadaktywność

Wbrew powszechnemu przekonaniu, dorośli z ADHD nie muszą wykazywać nadpobudliwości przez cały czas. Jednak często czują się niespokojni i trudno im usiedzieć w miejscu przez dłuższą chwilę. Mają również tendencję do impulsywnych zachowań i gadatliwości, przerywają innym i mówią poza kolejnością podczas rozmów lub spotkań.

Dezorganizacja

Dorośli z ADHD zwykle zmagają się z dezorganizacją we wszystkich dziedzinach życia – od domu po pracę. Często zapominają o ważnych spotkaniach, źle umieszczają rzeczy i mają problemy z utrzymaniem porządku w rachunkach. Nierzadko wolą powierzyć je partnerowi lub partnerce. Dodatkowo ich wydajność pracy może cierpieć z powodu prokrastynacji (odsuwania w czasie) i słabych umiejętności ustalania priorytetów.

Brak regulacji emocjonalnej

W codziennych sytuacjach osoby z ADHD mogą doświadczać silnych emocji (takich jak złość, smutek lub frustracja) bardziej intensywnie niż osoby, które nie cierpią na ADHD. W rezultacie mogą mieć trudności z kontrolowaniem swoich emocji, co może prowadzić do problemów w relacjach interpersonalnych lub zachowań autodestrukcyjnych, takich jak nadużywanie substancji lub lekkomyślna jazda samochodem.

Impulsywność

Dorośli z ADHD są skłonni do impulsywnych zachowań, które mogą być zarówno korzystne (np. odwaga w sytuacji zagrożenia), ale także szkodliwe (takie jak ryzykowny hazard). Często podejmują przy tym impulsywne decyzje, które sprawiają, że nie działają zgodnie ze swoim najlepszym interesem.

—

Artykuł sponsorowany